Ο γερό-Χειμώνας είχε φτάσει ημερολογιακά την εβδομάδα που πέρασε…Ωστόσο, οι μέρες που συνόδευαν την ακριβή περπατησιά του έφεραν ακόμα μέσα τους χρώματα κι ακούσματα, αγγίγματα κι αρώματα της αύρας του Φθινοπώρου…Αντιστεκόταν το καλούλι μας. Δεν σας εγκαταλείπω… φώναζε ξανά και ξανά… με φωνή φθίνουσα, ανάλογη του ετύμου της γέννησης και της φθοράς του. Σε αυτήν, ακριβώς, τη φάση -του εποχιακού περάσματος, του μεταξύ- αποφασίσαμε οι εκπαιδευόμενες/οι και οι εκπαιδευτές/ριες να επισκεφθούμε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης μας, των Μεγάρων. Κι εκεί βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το αναπάντεχα εξαίσιο!!!- Οι κυρίες που μας υποδέχτηκαν, υπεύθυνες του χώρου, με το ολόθερμο χαμόγελο και την ανοιχτή αγκαλιά τους…- Η ξενάγησή μας στον κόσμο της γνώσης και της εν-τυπωμένης σκέψης…- Και το πλέον χαράξιμο στην ψυχή μας!!! Τούτο το διάχυτο μύρο, το κινητοποιούν τους αισθητήρες των οργάνων της όσφρησής μας, το ευωδιάζον τις σελίδες των αναρίθμητων -στα μάτια μας- βιβλίων του χώρου…Απολαύσαμε θωρώντας και ξεφυλλίζοντας, ανα-ζητώντας και συ-ζητώντας, μυρίζοντας κι αγγίζοντας, αφουγκραζόμενες/ οι τελικά…Το υπέρτατο αγαθό: τα βιβλία!!!Μάλλον κάτι ανάλογο βίωσε και ο Χ. Λ. Μπόρχες όταν έγραφε:« πάντα φανταζόμουν τον Παράδεισο σαν ένα είδος Βιβλιοθήκης»